Şayet aynı zamanda keyif de alıyorsanız sonucun uzaması, yani gecikmiş haz, çok da kötü değildir. Bilimsel çalışmalar yüksek başarı kazanmış çocukların gecikmiş hazza karşı daha yüksek tahammüllerinin olduğunu göstermektedir. Acaba bu çocuklar sadece hazzı mı erteliyorlar? Yoksa pratikten, çalışmadan ve süreçten zevk almanın yollarını mı bulmuşlar?
Süreç odaklı bir resim çalışması ve sonunda kendiliğinden oluşan sonuç/resim başarıyla hazzı ertelemeyi, süreçten, pratikten keyif almayı öğretir. Adım adım, parça parça ilerlenen bir çizim hazzı ertelemek için pozitif bir model oluşturur. Pratik oyunları ile zevkli son çizimi yapmak daha kolaydır. Ve tüm bu çalışmalar boyunca çocuk gecikmiş hazdan keyif almayı öğrenir.
Çocukların sanat çalışmalarına rehberlik ederken en önemli kural sürecin her zaman sonuçtan daha önemli olduğunu hatırlamaktır.
Süreç; çocukların tek bir çizgide kalma, bir modeli kopyalama baskısı altında kalmadan, sanat malzemelerini özürce keşfetmeleridir.
Süreç, boyalarla deneyler yapmak, renkleri karıştırmak, dokuları hissetmektir.
Süreç, çeşitli boyutlarda şekillerde ve renklerde kağıtları kolaj yapmak için yapıştırmaktır.
Ne çıkacağı ile ilgilenmeden yaratma zevkini hissetmek, deneyimlemek özgürlüğüdür.
Süreç, başka birinin bir kopyası değil, sadece kendine has bir şey yaratmaktır.
Sanatsal öğrenme çocuklarda taklit ederek değil, kendi işlerini yaratarak, çizerek, boyayarak veya heykelini yaparak gerçekleşir. Çocukların sanatsal yaratıları objelere, duygulara, fikirlere dayanır. Bunu onların en erken dönemlerindeki resimlerinde görebiliriz. Resimlerinde kullandıkları tek bir çizgi; yeri, gökyüzünü, gülümsemeyi temsil edebilirken, bir karalama; alevi, ormanı ya da bir bulutu tanımlıyor olabilir veya bir fikir, bir duygu anlamına gelebilir.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder